KAPELLETJES IN ASTENE

In Astene staan vier kapelletjes, allen toegewijd aan Onze-Lieve-Vrouw.

Kapel O.-L.-Vrouw van Zeven Weeën

 

 

Deze kapel is gelegen in de Paterstraat, op de hoek met de Wallebeekstraat. Ze werd gebouwd in 1908 en is eigendom van de Kerkfabriek Sint-Amandus en Job Astene.

Dit is terug te vinden in een notariële akte van openbare verkoop van 1.2.1927.

De aanwezige leden van de kerkraad waren toen:

Camiel De Clercq (voorzitter), Achiel Van den Abeele (schatbewaarder), burgemeester August Leroy en Evarist Leroy.

De reden tot de bouw van deze kapel is ons tot op vandaag onbekend. (inlichtingen zijn altijd welkom bij de pastoor)

De kapel is een neogotisch getint bouwtype. Boven de deur leest men de tekst:

“Langs dezen weg zet genen voet

of zegt Maria Wees Gegroet”.

Binnen op het altaar staat een gepolychromeerd piëtabeeld.

Oorspronkelijk bevond zich op het dak een klokkentorentje. Het werd op het einde van de eerste wereldoorlog vernield. Ook de kapel zelf moet heel wat schade opgelopen hebben.

Buren zorgden na de oorlog voor de wederopbouw; o.a. blijkt dat Achiel Leroy het schrijnwerk voor zijn rekening nam. Zijn echtgenote Zulma Canty stond in voor het onderhoud van de kapel.

Maar ook in die jaren reeds kregen kerken en kapelletjes soms ongewenst bezoek. Zo zou iemand twee mooie antieke vazen zijn komen weghalen, met de bewering dat deze destijds geschonken waren door zijn moeder… en omdat ze nu overleden was … maar er zouden andere in de plaats komen. Dat gebeurde inderdaad, maar ze hadden geen waarde.

Hetzelfde gebeurde met twee zilveren harten die gehecht waren aan de handen van het Christusbeeld. In dit geval kwam er helemaal niets terug.

 

Sinds vele, vele jaren (het beginjaar en de aanleiding zijn onbekend) wordt er in de meimaand op dinsdag- en donderdagavond de paternoster gebeden en is er op Pinkstermaandag, aan de kapel een druk bijgewoonde misviering. Vroeger vertrok men in processie van de kerk naar de kapel.

In 1997 kreeg de kapel een grondige restauratie. En dit, net als vroeger, door sterk geëngageerde buren. Na zovele jaren werd er ook terug een nieuw torentje geplaatst, met het oorspronkelijke klokje, wat de kapel uiteraard een fraaier uitzicht geeft.

De kapel is steeds heel verzorgd en mooi versierd met bloemen. Ze is elke zondag open en dan is er mogelijkheid tot een bezoekje.

Dit alles dankzij de inzet, met hart en ziel, van o.a. mevr. Degryse – Van Autryve Pia, die het dagelijks onderhoud doet,  mevr. Mestdagh – Leroy Thérèse en mevr. De Clercq – Van Parijs Simonne en nog enkele anderen.

Geraadpleegde documentatie: Verleyen W. – Jaarboek K.O.K.  LII 1985  - p.151-157.  

 

Kapel van O.L.Vrouw van Bijstand

 

 

Deze kapel staat in de Vrouwenstraat. Volgens een attest bij de registratie is de kerkfabriek van Astene de eigenaar van de grond en de kapel.

Een vroegere pastoor van Astene: François Georges Van Horebeke kocht het stukje grond aan op 09/12/1936 van de echtgenoten Valère Geirnaert-Smesman en liet er een kapelletje op bouwen. Bij zijn overlijden op 03/07/1969 liet hij het kapelletje na aan de kerkfabriek van Astene ingevolge zijn eigenhandig testament van 03/05/1955.

Dus het verhaal over zijn hongaarse huishoudster aan wie hij het kapelletje naliet, en waarover wij voorheen melding maakten, blijkt pure legende te zijn.

De kapel wordt vandaag goed onderhouden door mr. en mevr. Charlotte Van Liefferinghe – Geirnaert  uit de Dorpsstraat.

 

Kapel in de Pontstraat

Dit kapelletje werd gebouwd tegenover de toenmalige boerderij van de heer en mevr. René Danneels – Alma Bekaert. Wanneer het gebouwd is, konden we nog niet achterhalen, doch het staat er minstens honderd jaar.

René en Alma besteedden er veel zorg aan. Na het overlijden van René en de verhuis van Alma geraakte het kapelletje stilaan in verval en zou het gesloopt worden.

Enkele gemotiveerde mensen vonden dat wel erg. Het werd gerestaureerd vooral door de heer Stefaan Braemscheute en de heer en mevr. Georges Naessens – Lea Chanterie en zonen-helpers.

Sindsdien wordt het heel goed onderhouden door de heer en mevr. Braemscheute.

In de jaren ‘80 werd het authentieke O.-L.-Vrouwbeeldje gestolen en het is nog steeds niet terug. Onze vorige pastoor, E.H. Fritz De Waele, zaliger, bezorgde een nieuw Lievevrouwbeeldje, het huidige.

Door toedoen van Georges en Lea werd het smeedijzeren hekje vóór het Lievevrouwbeeldje geplaatst, evenals de smeedijzeren letters AVE MARIA.

Ook aan dit kapelletje wordt in de meimaand de paternoster gebeden en branden er op zondag kaarsjes.  

Kapel in de Nieuwstraat

Dit klein maar sierlijk kapelletje staat in de Nieuwstraat op de hoek van de tuin van woning nr. 20 en ons parochiecentrum ‘Ter Leie’.

Het werd er geplaatst door de toenmalige Boerinnenbond, ter gelegenheid van hun vijftigjarig bestaan.

Het kapelletje, evenals de bloemenvaas ervoor, waren grotendeels een milde gift van mevr. Teirlinck – Rogge Maria.

Juffr. Julia Gilliaert stond jarenlang in voor het onderhoud en de versiering ervan. Sedert 1996 werd ze daarbij geholpen door mevr. Maria Ghyselinck. Bij het vertrek van juffrouw Julia uit Astene, deed Maria die taken alleen, tot ze later medewerking kreeg van mevr. Denise Coppens.

De kleurrijke en regelmatig ververste bloemenversiering geniet een welverdiende waardering.

  AMANDUS  

Amandus leefde als kluizenaar in de omgeving van Nantes en was hier vooral bekend omdat hij een slang zou hebben verdreven door een kruisteken te maken. Hij maakte een pelgrimstocht naar Rome, maar omdat Amandus kritiek had op de lusten van koning Dagobert, werd Amandus door de koning verbannen.

Door de paus werd Amandus in 635 naar Vlaanderen uitgezonden om daar als missiebisschop te gaan werken. Daartoe stichtte Amandus tal van kloosters en kerken, vaak gewijd aan Petrus. Bekeren van volksstammen ging onder dwang en begeleiding van een militaire escorte.

Soms brak tijdens zo'n massadoop gewoon een volksopstand uit en bleef Amandus weinig anders over dan de vlucht. Maar hij kwam vaak weer terug. Amandus werd in 647 uitgeroepen tot bisschop van Maastricht, maar gaf deze functie in 649 weer op omdat hij zich gekooid voelde. Amandus trok zich terug in een door hemzelf gesticht klooster, de Elno abdij te Doornik en stierf volgens sommige bronnen op 6 februari 678 of in 679.
Heiligen worden doorgaans vereerd op de dag van hun overlijden, de hemelse geboorte. En hier zien we een discrepantie in de verering. Sommige auteurs en de kerkelijke heiligenkalender zetten Amandus op 6 februari, waar hij in het Bisdom Breda nog herdacht wordt.

Ondertussen was verering aan sterke erosie onderhevig, al viel er tijdens de Contrareformatie wel weer een herleving te bespeuren. Dat Amandus niet in de Heilige doofpot terecht gekomen is komt eerder omdat alle Petruskerken zich erop beroepen dat Amandus hun kerk gesticht heeft, eerder dan uit de harten van de christenen.

   MAN JOB   

Sedert vele tientallen jaren werd in de parochie Astene de Heilige man Job als tweede patroonheilige aangesteld. De bedoeling was hem als voorbeeld te stellen.  En vele gelovigen hebben hier verhoring gevonden voor hun smeekgebed en sterkte midden hun beproevingen.

Ook voor deze tijd heeft de figuur van de man Job een duidelijke boodschap. Hij blijft een wegwijzer naar de waarachtige God.  De weg naar God gaat, volgens de man Job, langs geduld en blijvend nederig vertrouwen... deugden, die de hedendaagse mens nog nauwelijks kent.  

Het boek Job is geschreven in de 5de eeuw voor Christus, is wellicht het sterkste kunstwerk uit het Oude Testament, een hoogtepunt uit de wereldliteratuur. In dit boek wordt verhaald hoe Job die een integer en rechtvaardig man was, niettemin door God zwaar op de proef wordt gesteld. Zijn vrienden komen hem troosten in zijn lijden.  Zij sporen hem aan zijn zonden maar te bekennen en zich rouwmoedig tot God te bekeren want, waar lijden is moet ook schuld zijn… Job protesteert hartstochtelijk tegen deze aantijgingen, omdat hij zich onschuldig weet.  In bodemloze vertwijfeling gaat hij tenslotte in beroep tegen God zelf.  Hij daagt God uit hem te zeggen waar zijn schuld is.  Dan neemt God het woord.  Hij openbaart zich aan Job, als een God die veel machtiger en mysterieuzer is dan hij in zijn kleingelovige kortzichtigheid en zijn menselijke eigenwijsheid kan vermoeden.  

Job begrijpt. Hij legt zijn agressiviteit af en geeft zich in geloof opnieuw gewonnen aan deze ondoorgrondelijke God.  Zo komt hij tot verzoening met zichzelf.  Hij wordt een nieuw mens en vindt het geluk terug.